به نقل از «فرارو»

با ۹ مورد از پیشرفته‌ترین ربات‌های نظامی جهان آشنا شوید

تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۴۸۰۴۴

در این گزارش نگاهی داریم به از برخی از خلاقانه‌ترین، مفیدترین و البته کشنده‌ترین ربات‌های ساخته شده برای اهداف نظامی. این ربات‌ها به مبارزه، حمل محموله و جمع‌آوری اطلاعات و موارد دیگر در میدان‌های نبرد کمک می‌کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، در فیلم نمادین «نابودگر»، هوش مصنوعی مجهز به ربات‌های قاتل، جهان را در سال ۲۰۲۹ تسخیر می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما ما تا چه اندازه به این «واقعیت تخیلی» نزدیک هستیم؟ باید گفت ارتش در مسیر توسعه ربات‌ها، شگفت انگیز عمل کرده است.

ارتش در حال حاضر از ماشین‌های خودکار برای اهداف مختلف استفاده می‌کند. از حمل و نقل، آموزش گرفته تا جستجو و نجات، پاکسازی مین، مبارزه با آتش‌سوزی و نظارت و شناسایی.

به طور معمول ربات‌های نظامی را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد: وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین (UGV)، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) و وسایل نقلیه زیر آب بدون سرنشین (UUV).

در اینجا نگاهی به برخی از پیشرفته‌ترین ربات‌های نظامی حال حاضر می‌اندازیم.

۱. پهپاد گوست‌بت ام‌کیو-۲۸ (MQ-۲۸ Ghost Bat)

پهپاد گوست‌بت ام‌کیو-۲۸ که در استرالیا توسط شرکت بوئینگ ساخته شده است، یک پهپاد بالدار است که ۳۸ فوت (۱۱.۵ متر) طول دارد و می‌تواند بیش از ۲۰۰۰ مایل دریایی (۳۷۰۴ کیلومتر) پرواز کند. گوست بت مجهز به انواع حسگر‌ها است که می‌توانند ماموریت‌های شناسایی، نظارت و اطلاعات را انجام دهند و از هوش مصنوعی برای پرواز مستقل نیز بهره می‌برد.

این پهپاد همچنین می‌تواند همراه با هواپیما‌های سرنشین‌دار استفاده شود. نیروی هوایی ایالات متحده علاقه‌مند به گوست بت است، زیرا به نظر می‌رسد بتوان ناوگانی متشکل از ۱۰۰۰ هواپیمای بدون سرنشین با آن ایجاد کرد که در کنار جت‌های جنگنده در نبرد پرواز می‌کنند.

گوست بت مجهز به یک سیستم ماژولار است که اجازه می‌دهد دماغه هواپیما با مواردی که حاوی بسته‌های تجهیزات هستند تعویض شود. به این ترتیب، ماژول‌های تجهیزات می‌توانند بسته به نوع ماموریت، اعم از جمع‌آوری اطلاعات، نبرد یا جنگ الکترونیک متفاوت باشند.

۲. ریپ‌ساو ام‌۵ (RIPSAW M۵)

وسایل نقلیه رزمی بدون سرنشین که در حال حاضر در نسل پنجم خود هستند، برای سرعت بخشیدن و انجام مانور در میدان جنگ طراحی شده‌اند. این وسایل نقلیه که در حال حاضر متعلق به شرکت تکسترون سیستمز (Textron Systems) هستند، توسط شرکت Howe & Howe Technologies توسعه داده شدند که به عنوان یک پروژه خانوادگی توسط دو برادر دوقلو شروع شد.

این وسایل نقلیه با تبلیغ عملیات بی‌صدا، تحت سفارش ارتش ایالات متحده توسعه یافتند و این کشور امیدوار است از آن‌ها به عنوان بخشی از برنامه وسیله نقلیه رزمی رباتیک-متوسط (RCV-M) خود استفاده کند.

این وسایل نقلیه می‌توانند کاربرد‌های مختلفی داشته باشند، از محافظت از کاروان‌ها و انجام ماموریت‌های نجات گرفته تا پدافند پیرامونی، نظارت، گشت‌زنی در مرز و کنترل جمعیت. آن‌ها همچنین می‌توانند خنثی سازی مواد منفجره را انجام دهند. این وسایل نقلیه دارای دوربین‌هایی با پوشش‌دهی ۳۶۰ درجه‌ای هستند که امکان آگاهی از موقعیت خود را برای اپراتور‌ها فراهم می‌کنند.

۳. تمیس (THEMIS)

تمیس که توسط شرکت میلرم رباتیکس (Milrem Robotics) توسعه یافته یک وسیله نقلیه زمینی است که به گفته سازندگانش، هدف از ساخت آن «کاهش تعداد نیرو‌ها در میدان نبرد» است. این خودرو تاکنون تحت تمرینات مختلف قرار گرفته است.

تمیس را می‌توان برای حمل و نقل تا حمله مورد استفاده قرار داد و همچنین می‌توان از آن در خنثی کردن مهمات و پشتیبانی از عملیات اطلاعاتی استفاده کرد. این خودرو نظامی توسط ۱۶ کشور از جمله ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، اسپانیا، نروژ، هلند، استونی، فرانسه و آلمان خریداری شده است.

این وسیله نقلیه باری که سربازان باید حمل کنند را کاهش می‌دهد و برای آن‌ها تجهیزات اضافی فراهم می‌کند.

به عنوان یک حامل خمپاره، تمیس می‌تواند با خیال راحت یک خمپاره تا ۸۱ میلی‌متری را حمل کند. نوعی از آن نیز به انتقال سریع مصدومان به مراکز پزشکی کمک می‌کند و نیاز به نیروی انسانی را که معمولا برای چنین کار‌هایی ضروری است کاهش می‌دهد.

۴. روبوبی (Robobee)

روبوبی یک ربات پرنده کوچک است که نه تنها برای اهداف نظامی بلکه برای ماموریت‌های شناسایی و جستجو غیرنظامی کاربرد دارد. روبوبی که در آزمایشگاه میکروباتیک هاروارد ساخته شده، اندازه کوچکی دارد.

با اعمال ولتاژ، عضلات مصنوعی آن برای کاربرد‌هایی مانند پرواز و شنا منقبض می‌شوند. طراحان همچنین در حال کار بر روی ایجاد گروه‌های بزرگی از روبوبی‌ها هستند که با رفتار هماهنگ با یکدیگر کار می‌کنند.

روبوبی‌ها مجهز به حسگر‌ها و لوازم الکترونیکی هستند که از چشم و شاخک‌های زنبور‌ها تقلید می‌کنند و این تجهیزات به ربات‌ها اجازه می‌دهند تا به صورت پویا با محیط خود تعامل داشته باشند. استفاده‌های غیرنظامی از این ربات‌ها می‌تواند شامل گرده افشانی محصولات، امداد رسانی در هنگام بلایای طبیعی و نظارت با وضوح بالا بر عوامل آب و هوایی و محیطی باشد.

۵. گوست ۴ (Ghost ۴)

گوست ۴ یک پهپاد آرام، هوشمند و ماژولار است که برای ماموریت‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی طراحی شده است. کاربرد‌های اضافی این پهپاد می‌تواند شامل تحویل محموله یا جنگ الکترونیک باشد.

اندازه کوچک آن که ۲.۷۲ متر طول و ۰.۴۲ عرض دارد و طراحی تک پروانه‌ای هلیکوپتر مانند آن، امکان برخاستن و فرود عمودی (VTOL) را در فضا‌های کوچک فراهم می‌کند. این دستگاه مجهز به گیمبال EO/IR است که می‌تواند همزمان انواع محموله‌ها را پشتیبانی کند در حالی که گیمبال‌های دارای حسگر، نورافکن، بلندگو و سایر تجهیزات گزینه‌های اضافی را در طول ماموریت‌ها فراهم می‌کنند.

این پهپاد را حتی می‌توان در عمق یک متری آب فرو برد.

۶. استرایکر ایکس (StrykerX)

استرایکر ایکس که توسط جنرال داینامیکس ساخته شده، نسخه جدیدی از خودرو‌های حامل پیاده نظام استرایکر این شرکت سازنده تجهیزات دفاعی است. استرایکر ایکس دارای مقدار زیادی فناوری از جمله قابلیت فعالیت بدون سرنشین است.

این وسیله نقلیه امکان همکاری بی‌سابقه با اپراتور‌ها را فراهم می‌کند و دارای طیف وسیعی از فناوری‌های پیشرفته است که می‌تواند به پشتیبانی از سربازان در میدان نبرد کمک کند. استرایکر ایکس می‌تواند به سلاح‌های لیزری شلیک کند، حملات پهپادی و جنگ الکترونیکی انجام دهد.

موتور هیبریدی-الکتریکی آن به دستیابی به یک عملیات «بی‌صدا» کمک می‌کند و به آن اجازه می‌دهد تا ماموریت‌های شناسایی را بدون ایجاد علائم صوتی یا حرارتی انجام دهد. همچنین می‌تواند گلوله‌های انفجاری دقیق هوایی را از یک توپ ۳۰ میلی‌متری بدون سرنشین با بُرد طولانی شلیک کند.

۷. دوگو (DOGO)

دوگو یک ربات جنگی تاکتیکی کوچک است که توسط جنرال رباتیک به عنوان یک نگهبان برای سربازان در میدان نبرد و برای کمک به عملیات ضد تروریستی یا نجات گروگان، اجرای قانون و عملیات ویژه طراحی شده است.

این ربات برای کمک به تیم‌های سوات به معنای «سلاح‌ها و تاکتیک‌های ویژه» و در نبرد‌های نزدیک (CQB) چه در داخل ساختمان‌ها و چه در زیر زمین طراحی شده است.

اپراتور‌ها می‌توانند از یک رابط برای کنترل دوگو استفاده کنند و آن را با کلیک روی یک صفحه حرکت دهند.

این ربات به یک تپانچه ۹ میلی‌متری گلاک مجهز است و می‌تواند از آج‌های سنگین خود برای عبور از هر سطحی استفاده کند. وزن آن به قدری است که یک سرباز می‌تواند آن را حمل کند.

همچنین مجهز به هشت دوربین با دید ۳۶۰ درجه بوده و قابلیت انتقال صدای دو طرفه دارد که آن را برای مذاکرات مناسب می‌کند و همچنین می‌توان آن را به قابلیت‌های غیر کشنده مانند اسپری فلفل مجهز کرد تا به طور موقت متجاوزان را ناتوان کند.

۸. مارس (MAARS)

سیستم رباتیک مسلح پیشرفته ماژولار یا به اختصار (MAARS) که توسط کاینتیک (Qinetiq) توسعه داده شده است، یک وسیله نقلیه زمینی بدون سرنشین است که برای ماموریت‌های شناسایی، نظارت و دستیابی به هدف برای بهبود امنیت سربازان ساخته شده است.

یکی از مزایای استفاده از مارس این است که می‌تواند در حین انجام ماموریت‌های امنیتی مانند کمین کردن، نجات گروگان، ورود به مناطق بمب‌گذاری شده، ورود اجباری، یا رسیدگی به بمب‌های دست ساز یا شورش بازداشت‌شدگان، فاصله ایمن را از آتش دشمن حفظ کند.

از قابلیت‌های آن می‌توان به ردیاب‌های حرکتی، دوربین‌های روز و شب برای حرکت و آگاهی از موقعیت، میکروفن و بلندگو اشاره کرد. این ربات می‌تواند با سرعت هفت مایل در ساعت حرکت کند و ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ متر از کنترل‌کننده خود فاصله بگیرد.

از جمله قابلیت‌های آن، عملیاتی بودن آن است که فقط هنگام دریافت دستورالعمل‌های کدگذاری شده خاص از اپراتور عمل می‌کند. در سیستم‌های تسلیحاتی آن یک نارنجک‌انداز و مسلسل و همچنین نورگیر‌های لیزری غیر کشنده و بازدارنده‌های صوتی گنجانده شده است.

۹. سفیر (SAFFiR)

سفیر یا ربات آتش‌نشانی خودکار روی عرشه که توسط محققان ویرجینیا تک برای کمک به افسران نیروی دریایی ایجاد شده است، می‌تواند آتش را در کشتی‌های نیروی دریایی خاموش کند. شناور‌های نیروی دریایی به دلیل وجود مهمات روی کشتی و ایزوله شدن در دریا در خطر آتش سوزی قرار دارند. یک ربات آموزش دیده می‌تواند در شرایط خطرناک به سرعت عمل کند تا آتش را خاموش کند.

سفیر با ارتفاع تقریبا شش فوت (تقریبا دو متر)، می‌تواند شلنگ آتش‌نشانی و همچنین نازل‌های آتش را به کار گیرد. دامنه حرکت آن فراتر از توانایی‌های انسان است و به آن اجازه می‌دهد در فضا‌های تنگ و پیچیده مانور دهد. همچنین به لطف حسگر‌های دید استریو مادون قرمز، حسگر گاز، لیدار، دوربین‌های فرابنفش و لیزر دوار، می‌تواند مستقیما درون دود غلیظ را ببیند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: ربات قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل ماموریت های شناسایی وسایل نقلیه همچنین می توان بدون سرنشین وسیله نقلیه ماموریت ها ساخته شده طراحی شده حال حاضر ربات ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۴۸۰۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تصاویر دیده نشده از محمدرضا شجریان

آفتاب‌‌نیوز :

محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.

شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد. وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آواز‌های بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.

شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستان‌های مشهد به تهران منتقل شد. وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.

اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد. اما او به دلیل اینکه پدرش می‌خواست نام «شجریان‌ها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامه‌های رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد. تا اینکه در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد. او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.

شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد. محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.

شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نور علی خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت. او در همان سال در کنار هنرمندان بی نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.

سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند. محمدرضا شجریان که پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم دوره‌های خود ترک کرد. وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.

شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آن‌ها محتوای انقلابی و ملی داشتند. «شب نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایران‌ای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.

منبع: خبرگزاری ایلنا